Βιβλίο

Έ. Χουσνή : οι οριακές καταστάσεις, «βούτυρο στο ψωμί» όποιου θέλει να ασχοληθεί με την αστυνομική λογοτεχνία

20 Απρ, 2017 - 09:04

Σάμος, Νέα, Συνέντευξη, Έλενα Χουσνή

Της Ελένης Χατζηγεωργίου

Σε μια συνέντευξη γεμάτη αρώματα, ερεθίσματα και μνήμες, η  Έλενα Χουσνή, ξεδιπλώνει στοιχεία του χαρακτήρα της που την οδήγησαν στον μοναδικό δρόμο της συγγραφής.

Από τις πρώτες της ολοκληρωμένες συγγραφικές απόπειρες, η Βορειοελλαδίτισσα Έλενα Χουσνή, βραβεύτηκε από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών στο πλαίσιο του διαγωνισμού, που διοργανώνει κάθε χρόνο σε όλα τα είδη του πεζού λόγου. Μέχρι στιγμής, έχει λάβει το Α΄ βραβείο Θεατρικού Σεναρίου, το Γ΄ βραβείο Μυθιστορήματος και το Α΄ βραβείο στην κατηγορία του Μυθιστορήματος. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα ‘’Έθνος’’ και ‘’Έθνος της Κυριακής’’, ως υπεύθυνη του Γραφείου Τύπου της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου και ως επικεφαλής του Γραφείου Ευρωπαϊκής Πληροφόρησης Europe Direct Βορείου Αιγαίου. Το 2014 εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο με την ονομασία ‘’Στα άδυτα των <<δυτών>> από τις εκδόσεις Δίαυλος. Το τελευταίο της βιβλίο ‘’Χρυσή εκδίκηση’’ από τις εκδόσεις ‘’ΚΥΦΑΝΤΑ’’, ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα.

Πέλλα: Μνήμες, μυρωδιές και συναισθήματα από τα παιδικά χρόνια;

Ελενα Χουσνή: Έντονες, αγαπημένες και βέβαια ωραιοποιημένες. Όπως συμβαίνει πάντα, οι μνήμες από τα παιδικά χρόνια, επειδή ακριβώς περικλείουν την αθωότητα και την ανακάλυψη του κόσμου, είναι καταγεγραμμένες με ένα, ας το πούμε, «φωτοστέφανο». Είναι όμως και η πιο σημαντική ηλικία, γιατί τότε, στα παιδικά χρόνια, αρχίζεις να οικοδομείς τον εαυτό σου, πρώτα απ` όλα και έπειτα την εικόνα σου για τον κόσμο. Είμαι ευτυχής που τα δικά μου παιδικά χρόνια είναι γεμάτα από θύμησες παιχνιδιού. Και από την άλλη, η πιο έντονη μυρωδιά είναι αυτή του κάμπου της Πέλλας, μιας αγροτικής περιοχής, που άλλαζε κάθε εποχή. Και βέβαια οι μυρωδιές από τα μαγειρέματα της γειτονιάς, με τις πίτες, τα γλυκά, τα πιροσκί και τόσα άλλα.

 Πότε και που ξεκίνησε η συγγραφή και ποιο το ερέθισμα;

Ελενα Χουσνή: Δεν μπορώ να το προσδιορίσω σε μια συγκεκριμένη εποχή ή σε ένα συγκεκριμένο ερέθισμα. Θα έλεγα ότι υπήρχε αυτή η τάση να «εξομολογούμαι» στο χαρτί αυτά που με απασχολούσαν ή με στενοχωρούσαν. Ένιωθα ότι την πάροδο του χρόνου άρχισε να παίρνει μια άλλη μορφή, να φτιάχνονται μικρές ιστορίες, άτεχνα ποιηματάκια και κάποτε πιο ολοκληρωμένες ιστορίες.

 Από πού θεωρείτε ότι αντλείτε έμπνευση;

Ελενα Χουσνή:  Σίγουρα από όσα συμβαίνουν γύρω μου. Μου αρέσει πολύ να παρατηρώ τους ανθρώπους. Όχι για να τους κρίνω αλλά για να καταλάβω πώς αντιδρούν σε συγκεκριμένες περιστάσεις, και κυρίως στις δύσκολες περιστάσεις. Μπορεί να είναι η εικόνα ενός άγνωστου ανθρώπου, μια έκφραση, μια φράση, κάτι που με κάποιο τρόπο καταγράφεται στο μυαλό μου. Σε πρώτη φάση το αφήνω να καταλαγιάσει, το καταγράφω ως μια απλή εντύπωση. Εάν επιμείνει, εάν συνεχίσει να έρχεται στο μυαλό μου, τότε είμαι βέβαιη ότι είναι κάτι που με απασχολεί και πλέον ζητάει κάτι παραπάνω. Και κάπως έτσι αρχίζει μια ιστορία

samostimes parousiasi housni 2

Χρησιμοποιείτε προσωπικές εμπειρίες και βιώματα;

Ελενα Χουσνή: Σίγουρα στην συγγραφή υπάρχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία. Αυτό έχει να κάνει περισσότερο όμως με σκόρπια στοιχεία. Δηλαδή μπορεί σε έναν ήρωα να καταγράψεις ένα χαρακτηριστικό ενός ανθρώπου που έχεις γνωρίσει ή ένα περιστατικό, τροποποιημένο, της ζωής κάποιου. Όμως κυρίως αυτό που σε επηρεάζει είναι η γενικότερη αίσθηση των πραγμάτων και της πραγματικότητας που οι εμπειρίες σου, σου έχουν αφήσει. Το «ταμείο» θα έλεγα εγώ.

Γιατί αστυνομική λογοτεχνία και όχι κάτι άλλο;

Ελενα Χουσνή: Ειλικρινά δεν ξέρω. Πάντα μου ασκούσε μια τεράστια γοητεία η αστυνομική λογοτεχνία για τρεις λόγους. Πρώτον γιατί είναι το μόνο είδος λογοτεχνίας στο οποίο ο αναγνώστης κάνει μια παράλληλη πορεία με τον συγγραφέα, προσπαθώντας και αυτός να δώσει λύση στον αστυνομικό μύθο. Δεύτερον γιατί στην αστυνομική λογοτεχνία υπάρχει πάντα μια δικαίωση, μια κάθαρση. Παρά την σκοτεινιά που έχει μια ιστορία με φόνους, εγκληματικότητα, ανηθικότητα και ό,τι άλλο μπορεί να περιλαμβάνει ένα αστυνομικό, υπάρχει όμως και μια νίκη, ολική ή μερική, του καλού, μια δικαίωση η οποία στην ζωή είναι σπάνια γι` αυτό και λειτουργεί καθαρτικά έστω και στα πλαίσια της μυθοπλασίας. Και κατά τρίτον γιατί θεωρώ ότι το αστυνομικό μυθιστόρημα έχει πλέον γίνει κοινωνικό μυθιστόρημα, κάνει δηλαδή πολιτικό και κοινωνικό σχόλιο πάνω στην πραγματικότητά μας. Ειδικά τα τελευταία χρόνια που οι συνθήκες σε εθνικό αλλά και διεθνές επίπεδο έχουν φτάσει σε τόσο οριακό επίπεδο. Και οι οριακές καταστάσεις, ξέρετε, είναι «βούτυρο στο ψωμί» όποιου θέλει να ασχοληθεί με την αστυνομική λογοτεχνία.

Πόσο εύκολο είναι να συνδυαστεί η εργασία και οι οικογενειακές υποχρεώσεις με τη συγγραφή βιβλίου;

Ελενα Χουσνή: Νομίζω όσο δύσκολο είναι να συνδυάσει κανείς αυτό που αγαπά με την καθημερινότητά του, που είναι δύσκολη για όλους μας, και δυστυχώς δυσχεραίνει μέρα με την μέρα. Όσο δύσκολο είναι να βρει κανείς χρόνο να πλέξει, να ζωγραφίσει, να κάνει κηπουρική, να αθληθεί και ό,τι άλλο αγαπά και του δίνει χαρά και μια ψυχολογική διέξοδο. Και βέβαια εκτός από το χρόνο θα πρέπει να βρεις και τη διάθεση να το κάνεις. Όμως, στο τέλος, νομίζω ότι για όσα αγαπάμε βρίσκουμε τον τρόπο να ξεκλέβουμε χρόνο.

234325634 41

 Ποιά η σχέση των Ελλήνων με τα βιβλία;

Ελενα Χουσνή: Δεν θα την χαρακτήριζα ιδιαίτερα «θερμή». Αν και από τότε που καταργήθηκε το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) δυστυχώς πάψαμε να έχουμε και στατιστικές που καταγράφουν τις αναγνωστικές τάσεις, τα μέχρι τότε στοιχεία δεν ήταν και πολύ ενθαρρυντικά. Το δε αναγνωστικό κοινό στη χώρα μας έχει σε υψηλό επίπεδο «θηλυκό άρωμα». Ωστόσο, έχω την αίσθηση, ότι αυτό αλλάζει σιγά – σιγά. Η κρίση έχει επηρεάσει βέβαια πολύ τον χώρο του βιβλίου. Αφ` ενός έχει μειωθεί θεαματικά η έκδοση τίτλων σε αριθμό και εκδοτικοί οίκοι έχουν κλείσει, υπάρχει, όμως νομίζω- ή τουλάχιστον ελπίζω - μια στροφή των ανθρώπων στο διάβασμα. Και σε αυτό βοηθάει πολύ η ύπαρξη δημόσιων βιβλιοθηκών , όπως η δική μας δημόσια βιβλιοθήκη που είναι ένα πραγματικό στολίδι, αλλά και οι ανταλλαγές βιβλίων μεταξύ φίλων. Και με την ευκαιρία να πω ότι το βιβλίο, κατά την άποψή μου, είναι μια εξαιρετικά ψυχοθεραπευτική διαδικασία γιατί βοηθά το μυαλό να φύγει από το «μαύρο» της καθημερινότητας και έτσι να ανακτήσουμε δυνάμεις που τόσο τις χρειαζόμαστε σήμερα.

Ποια άλλη μορφή τέχνης σας εκφράζει;

Ελενα Χουσνή: Νομίζω κάθε είδος τέχνης που έχει κάτι να μου πει. Γιατί η τέχνη σε όλες τις μορφές της δεν έχει καθολικό μήνυμα. Λέει διαφορετικά πράγματα σε κάθε αποδέκτη. Όπως για ένα βιβλίο λέμε ότι έχει τόσες αναγνώσεις όσους και αναγνώστες, έτσι και σε κάθε είδος τέχνης οι ερμηνείες έχουν προσωπικό χαρακτήρα. Θαυμάζω απεριόριστα όσους κατορθώνουν να το κάνουν αυτό με έναν πίνακα ζωγραφικής, με μια φωτογραφία, με ένα γλυπτό, με ένα μουσικό κομμάτι. Και πιστεύω ότι οι τέχνες και ευρύτερα ο πολιτισμός, κακώς, πολύ κακώς, θεωρούνται την εποχή της κρίσης ως «πολυτέλεια». Αντιθέτως νομίζω ότι αποτελούν βασική ανάγκη. Άλλωστε και η ίδια η ιστορία έχει δείξει ότι οι μεγάλες «πολιτιστικές επαναστάσεις» σε εποχές μαύρες και δύσκολες έγιναν. Πιστεύω ότι το ίδιο θα συμβεί, συμβαίνει ήδη και τώρα. Και αυτό με κάνει αισιόδοξη.

 Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Ελενα Χουσνή: Νομίζω ότι η απάντηση είναι κάπου στη μέση. Σίγουρα θα πρέπει να υπάρχει μια «στόφα», μια ικανότητα στην γραφή αλλά αυτό επ` ουδενί δεν φτάνει. Απαιτείται αφοσίωση, πολύ σκληρή πειθαρχία και σκληρή δουλειά. Η έμπνευση δεν έρχεται πάντα. Μπορεί να γράφεις καθημερινά και επίσης να σκίζεις καθημερινά. Ωστόσο, θα πρέπει να διατηρείς αυτή την σχέση συνεχή για να μην χάνεις την επαφή. Και να ελπίζεις ότι κάπου θα οδηγήσει, σε μια ιστορία, σε μια αφήγηση που θα έχει κάτι να πει. Κάτι να αφήσει.

«Χρυσή Εκδίκηση», λοιπόν, ένα βιβλίο που είναι αφιερωμένο στην μητέρα σας, «την καπετάνισσα της ζωής μας», όπως χαρακτηριστικά γράφετε, στην αφιέρωση. Πόσο σημαντική ήταν η επιρροή της στην εξέλιξη της ζωή σας;

Ελενα Χουσνή: Πάρα πολύ σημαντική. Κατ` αρχήν από τη μαμά μου κληρονόμησα την αγάπη για το διάβασμα. Εκείνη δεν κατάφερε να προχωρήσει στο σχολείο λόγω των οικονομικών προβλημάτων που υπήρχαν και της αντίληψης ότι προηγούνται οι άνδρες. Αλλά δεν έχασε ποτέ την αγάπη της για τα γράμματα. Την θυμάμαι πάντα να διαβάζει ό,τι έπεφτε στα χέρια της και να μας ενθαρρύνει να κάνουμε το ίδιο. Αλλά κυρίως είναι ο άνθρωπος που θαυμάζω απεριόριστα. Η γλυκύτητά της, το αίσθημα δικαιοσύνης, η ηρεμία της, η ικανότητά της να κάνει τα πάντα χωρίς ποτέ να κραυγάζει, να είναι δίπλα μας με ένα τρόπο διακριτικό αλλά έντονο και να μας κάνει να νιώθουμε ασφάλεια, είναι μερικοί από τους λόγους που την θαυμάζω. Την θεωρώ τον πιο ολοκληρωμένο άνθρωπο που έχω γνωρίσει. Η αφιέρωση του βιβλίου σε κείνη είναι ελάχιστο αντίδωρο σε όσα έχει δώσει στα παιδιά της και συνεχίζει να δίνει.

Μια ευχή –συμβουλή για όσους θα ήθελα να κάνουν το πρώτο βήμα στη συγγραφή;

Ελενα Χουσνή: Να μην σταματήσουν να προσπαθούν παρά τις αντιξοότητες και τα προβλήματα. Δεν είναι εύκολη η μάχη με το γράψιμο. Είναι ψυχοφθόρα και απαιτητική. Αλλά δεν θα πρέπει να την εγκαταλείψουν. Να επιμένουν και να το κάνουν με αγάπη και σεβασμό στον αναγνώστη.

el da nl en fr de it no es tr

Εφημερεύοντα Φαρμακεία Σάμου

Εφημερεύοντα Φαρμακεία Βαθύ Σάμου

Εφημερεύοντα Φαρμακεία Καρλόβασι