Editorial

Οι μηνύσεις ως μέσο ελέγχου του δημόσιου διαλόγου

22 Δεκ, 2019 - 12:12
Οι μηνύσεις ως μέσο ελέγχου του δημόσιου διαλόγου

Στον δημόσιο βίο οι συμμετέχοντες σε αυτόν είναι διαρκώς εκτεθειμένοι.

Τί είπες, σε ποιον μίλησες, πως το είπες, τι φόρεσες, ποιον χαιρέτησες και πως κτλ κτλ.

Στην εποχή του διαδικτύου και των social media, της απευθείας μετάδοσης των γεγονότων και της διάδοσης της πληροφορίας με ταχύτητες που μας ξεπερνούν, όταν γίνεται ζημιά στην δημόσια εικόνα αυτή μπορεί να παραλύσει ολόκληρη την κοινωνία.

Το μεταναστευτικό - προσφυγικό, οι ανεξέλεγκτες ροές, η μεγάλη συσσώρευση ανθρώπων με διαφορετική κουλτούρα και κοινωνικές συνήθειες σε μερικές εκατοντάδες τετραγωνικά μέτρα κάτω από δύσκολες συνθήκες διαβίωσης, είναι μόνο η μια πλευρά του προβλήματος. Η άλλη πλευρά αφορά στην κοινωνική αποσταθεροποίηση ολόκληρου του νησιού της Σάμου.

Η Σάμος της μηδενικής (0) εγκληματικότητας (Σ.σ. δεν πρόκειται για υπερβολή και όποιος θέλει ας ανατρέξει σε στοιχεία της Ασυνομίας πριν το 2015) βρέθηκε καθημερινά με αστυνομικό δελτίο.

Η πόλη της Σάμου έχει κυριολεκτικά λεηλατηθεί από την ανομία.

Σε ακατοίκητα σπίτια, ακόμα και σε αυτά που απλά οι ιδιοκτήτες τους απουσιάζουν επί μακρών, αφαιρούνται ακόμα και τα … πατώματα με ηλεκτρικά πριόνια. Κλοπές, διαρρήξεις, αύξηση της διακίνησης ναρκωτικών, πορνεία (ανδρική και γυναικεία), παράνομη διακίνηση καπνικών προϊόντων και σωρεία άλλων παραβάσεων του νόμου.

Ακραία φτώχεια και δυστυχία, άνθρωποι να κοιμούνται με τον φόβο.

Ένας φόβος για όλους.

Ανεξαρτήτως αν είναι στην σκηνή, στο κοντέϊνερ ή στο σπίτι που με κόπους και βάσανα προσπαθεί να κρατήσει μακριά από τα χρέη και τις τράπεζες.

Τα όσα διαδραματίζονται καθημερινά κάνουν τον φόβο να μεγαλώνει, η οργή ξεχειλίζει.

Από αυτούς που έχασαν την κανονικότητα τους και από αυτούς που δεν μπορούν να βρουν την κανονικότητα που τους έταξαν και ήλπιζαν να βρουν.

Το κράτος παρατηρητής, που νομίζει ότι θα ρυθμίσει τα πάντα με την καταστολή.

Η διαχείριση έχει αφεθεί σε Μή Κυβερνητικές Οργανώσεις χωρίς κανέναν απολύτως έλεγχο.

Στην συνείδηση του κόσμου όλες οι ΜΚΟ καταγράφονται ως κακές, το σπουδαία έργο που προσφέρουν κάποιες από αυτές μηδενίζεται από την ανεξέλεγκτη δράση τυχοδιωκτών.

Η τοπική κοινωνία ασφυκτιά, πιέζεται αφόρητα. Έχει χάσει τις σταθερές της.

Οι δημόσιοι χώροι της φιλοξενούν αυτούς που αναγκαστικά είναι συνέχεια έξω. Παιδικές χαρές και πλατείες, εμπορικός δρόμος, τα σημεία συνάντησης και αναφοράς εκεί που οι άνθρωποι συμμετέχουν σε μια ζωντανή κοινωνία.

Η κοινωνία προσπαθεί να εκφραστεί μέσα από τους ηγέτες της και οι ηγέτες της να κάνουν κατανοητή την οργή και την αγανάκτηση των πολιτών της. Μερικές φορές το μέτρο χάνεται και η αστική ευγένεια εξαφανίζεται.

Η ίδια η κοινωνία όμως ξέρει το μέτρο της και τις αντοχές της. Οι ακραίες φωνές επισημαίνονται, οι εντάσεις αυτορρυθμίζονται ακόμα και με την δημόσια κατακραυγή.  Δίνονται ‘’μάχες’’ καθημερινά για αυτό.

Σε τι αποσκοπούν άραγε οι μηνύσεις κατά όσων εκφράζουν την κοινωνία και μάλιστα από οργανώσεις που δεν μετέχουν, δεν ζουν μέσα σε αυτή και τα προβλήματα της;

Είναι βίαιος και ρατσιστικός ο λόγος του Μητροπολίτη Σάμου; Μηνύθηκε ως τέτοιος όμως.

Όπως και ο Δικηγορικός Σύλλογος Σάμου.

Σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων.

Τελευταία ο Δήμαρχος Ανατολικής Σάμου.

Θα ‘’πέσουν’’ οι εντάσεις εξαιτίας των μηνύσεων;

Θα καλυτερεύσει η διαβίωση χιλιάδων απελπισμένων ανθρώπων στη ‘’ζούγκλα’’ που έχει στήσει η Ελληνική κυβέρνηση με την παρότρυνση της Ε.Ε.;

Για τη λειτουργία μιας δημοκρατικής κοινωνίας  ο κανόνας στον δημόσιο διάλογο είναι η ανεμπόδιστη έκφραση κάθε γνώμης -ακόμη και της πιο ακραίας και της πιο ανατρεπτικής και της πιο προκλητικής- και η απόλυτη εξαίρεση ο περιορισμός της.

Οι κατασταλτικές κυρώσεις θα πρέπει να επιβάλλονται με ιδιαίτερη φειδώ και πάντοτε με γνώμονα την αρχή της αναλογικότητας, αφού υπάρχει ο κίνδυνος και η απειλή να οδηγήσουν στην αυτολογοκρισία  αυτού που θέλει να εκφραστεί δημόσια και στη φίμωση της ελεύθερης έκφρασης σε δημόσια θέματα, σε βάρος τελικά της ίδιας της δημοκρατίας.

Και κλείνω με αυτό.

Ένας σκύλος που βρίσκεται πέριξ του Κέντρου Υποδοχής και Ταυτοποίησης μόλις βλέπει μετανάστες ή καλύτερα όταν δεν ακούει Ελληνικά, γαβγίζει ακατάπαυστα. ‘’Κάπου θα τον στριμώξανε και δεν τους θέλει’’ μου λέει ένας αστυνομικός.

‘’Γαβγίζει, αλλά δεν δαγκώνει. Φοβάται’’ καταλήγει.

Γράφει ο Μιχάλης Σβαρνιάς

el da nl en fr de it no es tr

Εφημερεύοντα Φαρμακεία Σάμου

Εφημερεύοντα Φαρμακεία Βαθύ Σάμου

Εφημερεύοντα Φαρμακεία Καρλόβασι

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ